دهم اکتبر (۱۸مهر) روز جهانی مبارزه برای لغو اعدام به عنوان مجازاتی غیر قابل بازگشت و غیر انسانی نام گرفته است.
آزاد بهرامی
در مدت مشابه سال ۲۰۱۹ و ۲۰۱۸ به ترتیب ۷۹ و ۶۴ نفر در ایران (طبق حداقلی‌‌های اعلام شده توسط رسانه‌های وابسته به حاکمیت و قوه‌ی قضائیه و نه آمار و ارقام حقیقی) اعدام شدند. اعدام‌های مربوط به ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ از ۱ ژانویه تا ۳۰ آوریل بوده است. در اعدام‌های (ژانویه تا آوریل ۲۰۲۰) دستکم اعدام دو کودک-مجرم نیز بوده است و اعدام ۴ زن نیز در میان این اعدام‌ها بوده است. در ادامه این گزارش اشاره‌ی کوتاهی خواهم داشت، به اعدام‌های ماه‌های پس از اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۹(می ۲۰۲۰). براساس چند خبرگزاری موثق آمار اعدام‌ها از ماه خرداد تا شهریورماه (می ۲۰۲۰ تا سپتامبر ۲۰۲۰)، به ترتیب به شرح زیر می‌باشد. در ماه خرداد قریب به ۱۸ مورد اعدام اعلام شده است و از مهمترین رویدادها در اینباره می‌توان به اجرای حکم اعدام هدایت عبدالله پور، زندانی سیاسی کُرد در زندان ارومیه اشاره کرد. در تیرماه نیز قریب بر ۲۷ مورد اعدام اعلام شده است، که از مهمترین رویدادها در اینباره می‌توان به اجرای حکم اعدام یک زندانی به اتهام “شُرب خَمر” در زندان مرکزی مشهد و همچنین از سوی دیگر به اجرای حکم اعدام دو زندانی سیاسی به بنام‌های دیاکو رسول‌زاده و صابر شیخ‌عبدالله که ۲۴ تیرماه در زندان ارومیه به اجرا در آمد اشاره کرد. در ماه مرداد نیز با قریب به ۳۰ مورد اعدام اعلام شده است، که از مهمترین رویدادها در اینباره می‌توان به اجرای حکم اعدام یک کودک-مجرم در زندان ارومیه و همچنین نیز به حکم اعدام مصطفی صالحی از بازداشت شدگان اعتراضات دی‌ماه ۹۶ در زندان دستگرد اصفهان اشاره کرد. در ماه شهریور نیز بیش از ۱۰ مورد اعدام اعلام شده است. از مهمترین رویدادها در اینباره می‌توان به اجرای حکم اعدام نوید افکاری از بازداشت شدگان اعتراضات مرداد۹۷ در زندان عادل آباد شیراز اشاره کرد. بنابر همین گزارش‌ها، بیش از ۷۵ درصد از اعدام‌های صورت گرفته در ایران توسط رسانه‌های وابسته به حکومت و نهاد قضایی اطلاع‌رسانی نمی‌شود، که نهادهای حقوق بشری اصطلاح آن را اعدام “مخفیانه” می‌خوانند. براساس نهادهای بین‌المللی، ایران به تناسب سرانه جمعیت و میزان اعدام، جزو رتبه‌ی سه کشور نخست اعدام شهروندان خود در دنیا را دارا است. متاسفانه مقامات جمهوری اسلامی با توسل به ابزار زور و تهمت و افترا و قوانین خودساخته، اعدام را تنها چاره کار و اصلی‌ترین ابزار خود برای سرکوب شهروندان آزادی‌خواه که بصورت حق مسالمت آمیز اعتراض به نابرابری می‌کنند را خلاف دانسته و با این عمل مردم خود را همواره سرکوب می‌کند.
اینجانب بعنوان عضوی از سازمان دموکراتیک یارسان به صورت رسمی و قاطعانه، در کنار دیگر فعالان مدنی و سیاسی، مدافعان حقوق بشر ایران و کردستان، و در کنار سایر سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی، طی سال‌های پیوسته تلاش کرده‌اند تا افکار عمومی را نسبت به اعدام‌های گسترده در ایران آگاه سازند و قاطعانه با چنین اعلام ننگینی مبارزه بعمل آوریم.
اما متاسفانه رژیم جمهوری اسلامی ایران دست از این اقدامات جنایت‌کارانه و ضدبشریتی خود بر نداشته است و پیاپی به آن ادامه می‌دهد؛ که از آغاز سال میلادی جاری تا”دهم اکتبر” (روز جهانی مبارزه با اعدام) چندین زندانی از جمله چند کودک مجرم و چندین زن را که در آمار فوق نوشته شده است، در نقاط مختلف ایران به جوخه مرگ سپرده است. همچنین من بعنوان فعال حقوق بشر در ایران و عضوی سیاسی در سازمان دموکراتیک یارسان، هم‌صدا با تمامی نهادهای مدافع حقوق بشری با استناد به مواد ۳، ۵ و ۱۱ از اعلامیه جهانی حقوق بشر خواستار حذف مجازات اعدام برای تمامی انسان‌ها بخصوص هم‌میهنان خود در ایران بوده و هستم و اعلام می‌دارم که جمهوری اسلامی ایران طبق معاهدات بین المللی و مواد قانونی اساسی خود باید بدون درنگ نسبت به آزادی کلیه زندانیان عقیدتی و سیاسی اقدام نموده و به منظور پیشگیری از بروز هرگونه جرم یا جنایتی لازم در جامعه را فراهم سازد و طبق این ماده ها یعنی *ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هر کس حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد. *ماده ۵ شکنجه ممنوع، یعنی احدی را نمی‌توان تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهایی قرار داد که ظالمانه و یا بر خلاف انسانیت و شئون بشری یا موهن باشد. *ماده ۱۱-حق و اصل برائت؛ ۱۱-الف (هر کس که به بزه‌کاری متهم شده باشد بی‌گناه محسوب خواهد شد تا وقتی که در جریان یک دعوای عمومی که در آن کلیه تضمین‌های لازم برای دفاع از او تٲمین شده باشد، تقصیر او قانونٱ محرز گردد. ۱۱-ب (هیچ‌کس برای انجام یا عدم انجام عملی که در موقع ارتکاب آن عمل به موجب حقوق ملی یا بین المللی شناخته نمی‌شده است، محکوم نخواهد شد. به همین طریق هیچ مجازاتی شدیدتر از آنچه که در موقع ارتکاب جرم بدان تعلق می‌گرفت درباره‌ی احدی اعمال نخواهد شد.این گوشه‌ای از جنایت‌های رژیم جمهوری اسلامی ایران است و وظیفه ما انسان‌های آزادی‌خواه، و اعضای احزاب و سازمان‌های سیاسی و حقوق بشری و تمامی نهادهای دیگر است که آگاهی‌رسانی و مبارزه کنیم، تا تمامی مردم جهان بخصوص مردم ایران بدانند که حکومت دیکتاتور جمهوری اسلامی ایران و ولایت فقیه که در حال حاضر بر ارابه‌ی قدرت نشسته‌اند، به هیچ وجه آسایش و رفاه مردم ایران برای آنان مهم نیست و هر روز به جنایت‌های ضدبشری خود ادامه می‌دهد.
آزاد بهرامی
فعال حقوق بشر و عضو سازمان دموکراتیک یارسان
فرانسه
25.september.2020
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر